ΝΙΚΟΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΥΠΟ ΤΟ ΠΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
Ι
Αϊδιον το αμετάβλητον Όλον
και τα καθέκαστα
μεταβαλλόμενα και ασυνεχή
II
Τα πάντα υπάρχουν
για να διαψευστούν
τα πάντα γίνονται
για ν' αναιρεθούν
μοναδική σταθερά στη ζωή
ο θάνατος
η βεβαιότητα της απουσίας μας
από έναν κόσμο
που θα συνεχίζει να υπάρχει
και χωρίς εμάς
III
Όποιος τα βλέπει όλα ίδια
δε βλέπει καλά
όποιος δεν τα νοεί όλα ίδια
δε νοεί καλά
IV
Οι ματαιότητες μας αποπλανούν
αυτές είναι οι πραγματικές σειρήνες
τα πάθη μας είναι η Κίρκη
και οι συμπληγάδες
είναι οι αντιφάσεις μας
V
Απόλαυσε τον κόσμο
με την αφέλεια ενός παιδιού
χωρίς να τον ιδιοποιείσαι
όπως τ' όνειρο
έτσι και η ζωή
είναι τόσο αληθινή
όσο διαρκεί
VI
Η σωστή κατεύθυνση
είναι πρoς τα 'κει
που μειώνεται ο πόνος
Ο ΦΟΒΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ
αναρωτήθηκε γιατί υπάρχει
γιατί υπάρχει ο κόσμος
και στάθηκε
στα ερωτήματά του αυτά
δίχως ποτέ
να δώσει μιαν απάντηση
*
οίστρο της ζωής του
δεν έκαμε ποτέ
το φόβο του θανάτου
ο θάνατος και η ζωή
γι' αυτόν ήταν το ίδιο
ζούσε ωσάν να ήταν
αθάνατος
κι ωσάν να είχε ήδη
αποθάνει
χειρότερος έλεγε
κι από το θάνατο
ο φόβος του θανάτου
την άθλια γεννάει ζωή
και την υποταγή
στην όποια εξουσία
